Dupik. Śmierc milicjanta

Wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Kaszub towarzyszyły grabieże, gwałty i morderstwa. Młodziutka, polska formacja Milicji Obywatelskiej podejmowała próby obrony cywilów, przed czerwoną zarazą. Na terenie gm. Konarzyny rozegrały się dwie strzelaniny (tylko o dwóch wiemy). Pierwsza w centrum wsi, kiedy milicjant Kucharski ostrzelał Rosjan pomagając w ucieczce przedwojennemu wójtowi Janowi Tyborskiemu. O drugiej (w Chocińskim Młynie) wiemy tylko tyle, że zastrzelony został polski milicjant. Tragedia ta rozegrała się w rodzinie Dupików:

Na grobie Pawła Dupika napisano:
"... w walce o utrwalenie Polski Ludowej"

Franciszek Dupik urodził się 05.12.1873 r. na wybudowaniu Swornegaci. Miał trzy żony. Z Ludwiką Stoltman miał syna Leona, a po jej śmierci ożenił się z Wiktorią Kiedrowską, z którą miał syna Jana. Z trzecią żoną Joanną Meyer miał syna Pawła (ur. 04.06.1917), który jako polski milicjant zginął  podczas strzelaniny z radzieckimi żołnierzami w Chocińskim Młynie 23.04.1945 r. Rodzina Dupików mieszkała w Popielewie, gdzie zajmowali się gospodarstwem rolnym. Franciszek dnia 05.02.1943 r. został osadzony w KL Stutthof z numerem obozowym 19 352. Jako kategorię więźnia wpisano “wychowawczy”. Już po dwóch tygodniach trafił do obozowego szpitala, gdzie zmarł 03.03.1943 r. Według Władysława Stanisławskiego, Dupik trafił do obozu tylko dlatego, że podczas zwożenia kopalniaków z lasu powiedział, że ta praca się nie opłaca.

Maria Kozińska z domu Lemańczyk 24 kwietnia 1945 r. zanotowała:
Okropna wiadomość wstrząsnęła nami do głębi. Paweł Dupik nie żyje. Został
zastrzelony przez jednego żołnierza rosyjskiego. Cały dzień zdawało nam się, że to
niemożliwe. Po południu przyszła siostra jego Mania i z całą pewnością próbowała
nas o tym przekonać. Musimy w to uwierzyć. Nigdy, nigdy nie spodziewaliśmy się
czegoś podobnego. Jakie straszne jest to życie. (...)

Pogrzeb milicjanta Pawła Dupika był wielką manifestacją i sprzeciwem wobec sowieckiego terroru!

Na podstawie książki "Konarzyny. Cierniste oblicze wojny". Krzysztof Tyborski, Karolina Joachimczyk, Andrzej Szutowicz. Gdynia 2019.

Krzysztof Tyborski

ktyborski@wp.pl