Konarzyny w epoce Gierka

Ks. Marek Weltrowski 

Osorya-3-4-10-11-2023.pdf (konarzyny.pl)

Konarzyny w epoce Gierka 

Czytasz tę historię dzięki Stowarzyszeniu Historycznemu "Osorya", które można wesprzeć, przekazując 1,5% podatku lub darowiznę. KRS 0000829823. Nr naszego konta: Stowarzyszenie Historyczne „Osorya” 78 9321 0001 0023 9019 2000 0010.

W epoce Gierka dominowała propaganda sukcesu w życiu społeczno -politycznym. Głosiło się fałsz, że Polska jest dziesiątym krajem pod względem rozwoju gospodarczego na świecie. Jednak Gierek otworzył Polskę na świat. Do Polski przybywali przedstawiciele różnych państw. W 1973  r. zlikwidowano gromadzkie rady narodowe, naczelnikiem Gminy Konarzyny został Mieczysław Pruski, pochodzący z Brzeźna Szlacheckiego, który wcześniej pełnił funkcję naczelnika miasta i gminy Czersk. Pierwszym sekretarzem komitetu PZPR w tym czasie (do 1976 r.) był Jan Lewandowski, a od 1976 r. – Wacław Wołujewicz. W 1975  r. Gmina Konarzyny była przeznaczona do likwidacji po przyłączeniu Swornegaci do Gminy Chojnice. Społeczeństwo Konarzyn zjednoczyło się, broniąc gminy, tylko prezes ZSL dr Andrzej Kolda był za jej likwidacją. Uważał, że w budynkach Urzędu Gminy powinna się znajdować szkoła. Prawdopodobnie czyjaś znajomość z ówczesnym włodarzem Polski przyczyniła się do tego, że Konarzyny zostały wsią gminną. Kiedy odbywało się spotkanie sekretarzy komitetu województwa słupskiego z przedstawicielami gminy, w domu Stefana Lemańczyka, który był radnym WRN, zwracano uwagę na to, czy gmina nie ma żadnych zadłużeń. W 1975  r. Konarzyny otrzymały specjalną nagrodę za najbardziej zagospodarowaną wieś w Polsce. W 1979 r. przez Konarzyny przejeżdżał pierwszy sekretarz KC PZPR Edward Gierek oraz premier rządu Piotr Jaroszewicz. Na dwa dni przed ich przejazdem było już wiadomo, że w Konarzynach się nie zatrzymają, ale pewien rolnik na wszelki wypadek upiekł prosiaka i czekał z nim na szosie, licząc na to, że „wielcy” Polacy będą głodni. W 1980 r. wiele osób z Konarzyn zapisało się do Solidarności. 

Kościół w gminie Konarzyny 

Na terenie gminy Konarzyny w 1975  r. znajdowały się dwie parafie: Św. Apostołów Piotra i Pawła w Konarzynach i Św. Barbary w Swornegaciach. Proboszczem parafii w Swornegaciach był od 1957  r. do 2000  r. ksiądz Benedykt Gierszewski. Oprócz posługi kapłańskiej zajmował się myślistwem, żeglarstwem oraz był miłośnikiem i hodowcą posokowców  – psów myśliwskich. W epoce Gierka od 1958  r. do 1986  r. proboszczem w Konarzynach był ks. Otton Konrad. Wikariuszem w latach 1975–1983 był pochodzący z Chojnic ks. Zygmunt Pepliński. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1960 r. Parafia Konarzyny zajmowała terytorium podobne do dzisiejszego. Nie było Kornego, ale były Jaranty. Parafia liczyła około 2300 wiernych. Ludność parafii pracowała w urzędach, w zakładach w Chojnicach i zajmowała się rolnictwem. Największe problemy moralne wiernych w tamtym okresie to niechodzenie do kościoła i alkoholizm. W parafii pracowali grabarz Józef Blank i Stanisław Gackowski – organista od 1972 r. W 1972 r. w skład rady parafialnej wchodziły dwie osoby, w 1977 r. cztery osoby: Andrzej Tyborski oraz Gostomczyk, Gospodarek i Blank. W latach 1972 i w 1977 były dwie wizytacje biskupie.

Życie duszpasterskie w parafii

 W 1972  r. bierzmowanie otrzymało 285 osób, a w 1977 r. – 248 osób. Do przyjęcia I Komunii Świętej przystępowało około 50 dzieci, około 25 osób wstępowało w związki małżeńskie, pogrzebów było średnio w roku 25. W parafii odbywały się spotkania róż różańcowych. 

Budynki parafialne 

Kościół zbudowany w latach 1731–1741. Plebania zbudowana w 1860  r. później organistówka, cmentarz i pomieszczenia gospodarcze

Powołania 

Siostry zakonne to: Sylwia Tandecka, Elżbieta Myszka, Maria Monika Prądzińska, która w 1974 r. wyjechała do Kamerunu, Teresa Tyborska. W 1985  r. do seminarium wstąpił ks. Andrzej Lemańczyk.

 Na terenie gminy działał PGR w Żychcach. Liczył 692 ha ziemi. Zatrudniał około 70 osób. Hodowla liczyła około 240 sztuk bydła. GS zatrudniał około 70 osób. Prezesami byli Tadeusz Czapiewski i pan Jan Majer. Wiceprezesami byli Czesław Weltrowski (mój ojciec) i Tadeusz Rodziewicz. Po odejściu Rodziewicza kierownikiem obrotu rolnego został Seweryn Szóstak. Główną księgową była Jadwiga Szyca. GS istniał od 1947 r. Dysponował bardzo nowoczesną gospodą w Swornegaciach, która spaliła się po przejęciu przez GS Chojnice. Do 1975 r. w skład GS-u wchodziła masarnia, która produkowała polską kiełbasę rodzaju metka na najwyższym krajowym poziomie. Kierownikiem masarni był Bolesław Czapiewski. GS miał swoje sklepy w Małych Sworach, Żychcach, Kiełpinie, Nierostowie, Zielonej Chocinie, Ciecholewach, a od 1975 r. w Kopernicy, dwa w Dużych Sworach i cztery w Konarzynach.

Pierwszy z prawej Czesław Weltrowski, ojciec ks. Marka.